In 1988 schreef de nieuwe Grondwet van Brazilië voor dat alle gebieden waar de Inheemse Volken recht op hadden zo snel mogelijk ook daadwerkelijk beschreven en aan hen toegewezen moesten worden. Een mijlpaal voor de strijd die deze volken sinds 500 jaar gevoerd hadden.
Wij zijn zo’n 35 jaar verder. Veel is bereikt, maar nog altijd wacht meer dan de helft van de bedoelde grondgebieden (850) op afhandeling. De strijd om de grond is fel en verloopt regelmatig bloedig. Het grootgrondbezit en de grote agrarische ondernemingen hebben een enorme poli-tieke invloed. Het demarcatieproces loopt daarom constant vast.
Dezer dagen mengden de Inter-Amerikaanse Mensenrechtencommissie en de VN-Mensen-rechtencommissie voor Latijns Amerika zich opnieuw in de discussie: Brazilië moet de landtoewijzingen aan de Indianen snel voortzetten en zorgen dat er een eind komt aan het geweld en het bloedvergieten!
In het rapport dat ze uitbrachten vermelden ze de namen van meerdere Inheemse leiders die het laatste jaar slachtoffer werden bij hun inzet voor hun gemeenschappen (Lucas Santos de Oliveira en Maria de Fátima Muniz de Andrade, van het Pataxó-volk; Neri Ramos da Silva, van het Guarani Kaiowá-volk).
Een vreemde landtoewijzing: de dieven worden betaald.
Eind september werd er op het Hooggerechtshof tussen Justitie, regeringsfunctionarissen en grootgrondbezitters onderhandeld over de overdracht van inheemse gebieden van Nhanderu Marangatu aan het Guarani- en Kaiowá-volk.
Dit proces was al in 2005 opgestart. Sindsdien waren er bij treffens tussen knokploegen en ge- wapende groepen van de grootgrondbezitters en de indianen minstens 7 indianen vermoord die zich inzetten voor de teruggave van het land. De laatste was de eerder genoemde Neri Ramos da Silva.
Al die jaren was duidelijk dat deze gebieden, door grootgrondbezitters bezet, naar de indianen terug moesten. Nu zijn ze dan officieel toegewezen aan de Guaraní-Kaiowá. Maar bij deze overdracht hebben de illegale bezetters (de grootgrondbezitters) een enorme vergoeding opgeëist en gekregen: de dieven zijn betaald voor wat hen wettelijk niet toebehoorde. De autoriteiten zeggen hiermee een verzoeningsproces tussen de betrokkenen op gang te willen bren-gen.
Volgens Cimi en anderen is dit een gevaarlijke en illegale procedure die niet voor herhaling vatbaar is: het gaat over grond die van de staat is en de Inheemse gemeenschappen toebehoort, niet aan degenen die deze gronden illegaal be-zet houden. Verdere toewijzingen/demarcaties kunnen ook niet afhankelijk zijn van instemming van deze illegale bezetters.
“Cimi betuigt zijn diepe solidariteit met de gemeenschap van Nhanderu Marangatu. Het gebied zal worden bevrijd. De Guarani Kaiowá zal “de vernietiging van het bos stoppen en het bos laten terugkeren, de dieren laten terugkeren”. Moge het feest, het eten en het gebed terugkeren. In korte tijd zal het gebied vrij zijn. Het was niet door onderhan-deling en samenzwering, maar door het verzet en de volharding van degenen die altijd tot Nhanderu Marangatu heb-ben behoord.”(Verklaring van Cimi, 30 sept. 2024)
Voor meer info: