februari 2011 –“Dingen die gebeuren”
Deze keer wordt onze column geschreven door: Wim van Kempen.
Geschiedenis neemt een keer
Dezer dagen vergapen we ons aan de mannetjes in de Arabische wereld die zo maar van hun voetstuk tuimelen. Waren het niet door Westerse landen beschermde figuren, zoals in Tunesië en Egypte ? Plotseling komen ze ook bij ons in de geschiedenisboeken als dieven en bedriegers van hun volk, dictators, moordenaars. – Onlangs berichtte de Volkskrant over zo’n figuur in Argentinië (hij is al even dood). De Vader des Vaderlands, president Julio Argentino Roca (1843-1914), met standbeelden op de grote pleinen in alle dorpen en steden van het land, blijkt toch niet helemaal de man te zijn zoals kinderen het daar geleerd krijgen. Hij zou een ruimdenkende, vriendelijke man zijn geweest die zijn leven gaf voor het vaderland. Die Argentinië de status gaf van wereldmacht in die tijd, miljoenen Europesemigranten wist aan te trekken. – Ja, die migranten moesten wel ergens wonen. En u raadt het al: daar moest de inheemse bevolking voor wijken. En daar kijkt men in Argentinië vandaag toch wat anders tegenaan: hij was meer (of ook) een massamoordenaar die honderdduizenden indianen (Mapuches en Tehuelches) liet afslachten. Hij wilde Patagonië en de Pampa vrij hebben van “wilde, weerbarstige volken”. En dus telt Argentinië nu nog minder dan 1% indianen op de totale bevolking. Tegelijk mag nu ook bekend worden dat hij armen van hun land beroofde ten behoeve van grote, hem bevriende boeren; dat hij corrupt was en nog zo wat dingen die hem doen lijken op bovengenoemde ‘helden’. Hoe zal de geschiedenis oordelen over de presidenten van Brazilië Lula en Dilma, die weinig prioriteit geven aan het leven van hun inheemse bevolking ?
Notenschrift Ledoux
© Claude Ledoux
De Guarani in de Ardennen
Ben je een weekendje weg. Wandelen langs de mooie Waalse riviertjes als de Ourthe. Nog snel even aan het eind van de middag naar de supermarkt. Autoradio aan. Een stem leidt op de klassieke zender Musiques 3 een stuk in. “De Guarani in Brazilië vechten om hun land, ze hebben te maken met onteigening, de verbouw van gewassen voor de biobrandstoffen. Een volk met een grootse eigen cultuur”. En zo gaat de spreker nog bijna 10 minuten door. Aan dat volk draagt hij zijn nieuwe compositie op. Dan begint een strijkkwartet van zijn hand.
Je voelt je blij verrast. Zo plots iemand te treffen – op een vreemde plaats – die onze zorgen deelt en die zich blijkbaar in zijn vak en beroep inzet voor de strijd van inheemse volken. Wie is die man? Een paar dagen later thuis zoek ik op de website van de zender het programma op. Dat brengt me bij meneer Claude Ledoux, een modern componist die in zijn werken op zoek gaat naar de rijkdom van inheemse volken en verre culturen. Ik stuur hem een mail en vraag hem meer informatie. Het nieuwe werk, zo antwoordt hij, komt 25 februari in première in Parijs. Het is een stuk voor 12 instrumenten en geluidsband Het zal inderdaad elementen uit de Guarani-cultuur bevatten. Als ik meer wil weten, moet ik hem mailen. Hij heeft het plan het werk ook in België te laten uitvoeren, gekoppeld aan de presentatie van de film Birdwatchers. Hij zegt het fijn te vinden dat zijn werk, al voor er een toon te horen is geweest, belangstelling krijgt en hij is blij met ons andere personen te leren kennen die zich betrokken voelen bij de verdediging van culturen op onze planeet, een van de interesses die hij in zijn muziek sinds jaren probeert vorm te geven. – En zo had ik een wonderlijk weekendje Ardennen. (Wordt vervolgd – hoop ik).